Verse:
Gecenin göğüsüne uzanmış kimsesiz bir ozanım
Aç karınla saz yaptım kendime denizin dalgalı saçlarından
Afilli kaldırımda insanlar
Sıkıntı başlarında içimdeki çocuk 40'lı yaşlarında
Gel, odamı terk etmişken Edison
Biraz Yeşilçam'dan mırıldan duvarlar Ediz Hun
Sıcak bir duş dumanla, sigaram güneş bir nevi
Bir günde şu yatağa uzandığımda tanrıdan ölmeyi falan dilemiyim
Manzarasız bank kırılmış Marlboronu yak
Modern sokaklara üfle de ki bu hiç olmadı bak
Ytongların arasına sıkışmışsın, yerinden kalk
Tozlu caddelerin soğuk asfaltları bile evinden rahat
İçime çektiğim her bir nefes kirletiyor kanımı
İnan hatırlamıyorum attığım son adımı (Şuramı ya)
Yakıyor canımı duygularımı tam da anlatamıyorum
Çünkü buğulu camlardan bile kıskanıyorum adını
Nakarat x2:
Zormuş veda etmek, zormuş elvedalar
Zormuş hoşçakallar, sonmuş insanlar
Solmuş gülümsemelere meğerse sonmuş herşey
Elmacık kemiklerimi ıslatan anlamsız
aşk denen şey
Kategoriler
