Varlığınla mı çocuktum
Yokluğunla mı büyüdüm
sustum sustum...
Ses gelmiyor içimdeki çocuktan gittiğinden beri
öylesine derin öylesine talihsizdiki gidişin
En sevdiğim kelimem gitti
ölmüştüm yanım terk etti
güvendiğim dalım
canımdan canım elimden kaydı
herşey sustu
sustum sustum
Tesellisi olmayan acım oldun
Sen beni böyle hiç üzmezdin ki
üzgünüm
Sen ağlayana dayanamazdın ki
Ağlıyorum Ağlıyorum...
Fotoğraflarda kaldı gülüşüm
Nasılda tutmuşsun elimi hiç bırakmayacak gibi
Ellerini özledim güvenle tutuğum ellerini
Gözlerini özledim
sevgiyle bakan gözlerini
Seni kadere teslim ederken nasıl bakakaldım ardından
iki kelam çıkmadı dudaktan
Sustum sustum sustum...
Affedemedim ne kendimi nede bize yazılan kadere
Kocaman bir ateş yanıyor yüreğimde
Evladın olunca anlarsın derdinya
evladım oldu gözleri sen
Adı sen
Nasihatlarım sen
Korkularım sen
Gün gittiğin gün ve ben o gün sen yaştayım her anı
Hala seninle yaşamaktayım
öyle çok zaman geçtiki
Beyazlarım sen
çizgilerim sen
Telafisi yok geçen zamanın
Ne de akan yaşlara
Dönüşü olmayan dönüşü olmayan yerdeyim öyle sessiz
öyle yaslı ışıklar sönsün perdeler kapansın
sustum sustum sustum.
Kategoriler
