bırak ritim benim kanıma girme bu gece
çünkü atılması gerekli içimdeki bu zehrin
o minnacık kadın ve o zemheri peçe
beni derine gömen tenin meydanıydı cengin
şu yaşımda bazı dogrulara sahibim dogrulara makul olan yanlışlarada öyle
dogrular ve yanlışlar tıpkı sen ve ben gibi
aşık olmuş birbirine daha ne diyim söyle
geride onca yaşanmışlık halının altında
pişmanlık mı haşa helalim hoştur paşam
gecenin bu saatinde bana kalemi veriyorsa gizlice
bu ritinlige aşık olmaktır yaşam
orta halli ailemde sefalet ve terbiye
yatagımda yatarken dünyanın bucakları
duymak istedigin burda sözlerin kaz altını
enkaz altı toz duman ve babaannem kucakları
olan yük omuzumda dolan kar avucumda
yatagımın baş ucunda bir resim ve bin dua
görmeden yaşadıgım şair aziz dengüvar
uzakları kucaklar yokluguyla grejuva
istanbulun esen boylu daglarında keder var
güneşin
aşkıyla marmaraya dolan yar
gözümde taşıdıgım bulut yükü bi damla
uzakları kucaklar yokluguyla grejuva
hayır gücüm ne kadar kolay degil gördügüm
benim beni unuttugum diyarlarda bucaklar
dünyanın bucakları saçlarını ördügüm
burca koşar vaadlar sapanırsan çatlar
neden mi rap hayır sormadım mı sormam
bazı gece tercümandır limanlarda bir siren
omurgamda kara tren rayımda durma
neden mi rap hayır sormadım kahbe diyem
bazen simyacıdan eser günüme bu meltem
yaşamak bir agaç gibi tek başına ve
dimdik
mesneviden eserse rüzgarlara eşlik
eder bu kalbim en dik yokuşta mutlu sersem
bu internet aleminden nefretle usandım
insanların kıymetini sıraya koyan listelerden
vallahi kanmam nasibi aldım kisvelerden
sanırım sende yattım yatagımda uyandım
olan yük omuzumda dolan kar avucumda
yatagımın baş ucunda bir resim ve bin dua
görmeden yaşadıgım şair aziz dengüvar
uzakları kucaklar yokluguyla grejuva
istanbulun esen boylu daglarında keder var
güneşin
aşkıyla marmaraya dolan yar
gözümde taşıdıgım bulut yükü bi damla
uzakları kucaklar yokluguyla grejuva
yanyana geldikçe daha uzak ...birlikteyken daha kimsesiz... bir agrı sızım sızım yeri belirsiz... o da yalnız bende yalnız... acılar tutuyor bacamızdan... görünmeyen taş duvarlar örmüşüz... duvar olduk kendimize kendimiz... ne yana dönsek kendimize çarparız...
Kategoriler
