Ben anlatırken ağlarım ya kan revan içinde
bir sokakta kaldım haftalarca saklanınca gecmez
önümde bir adam ölünce anladım sevince ağlamıştım ilk defa ve sonra unuttum
ben artık ağlamıyorum anne
ağlatmak da istemedim
ben artık anlamıyorum kimseyi
yaktığım resimlerin hikayesiymiş bitmeyen
görmek istediğim herkezin uzaklarında bir resim çizdim
gördüklerimle güldüler ben ağlamıştım oysa ve şimdi birden bire değişen herşeye lanet ettim
ben er geç ölürüm amma duygular bu kez baya bi zorda
dayattığın o
sevgiler yıkıldı şimdi zorba oldum
insan olduğundan daha da alçalırmış meğer
hapsedilmiş eller yürekler gidenler
ürkekçe bekler şimdi savaşı kaybedip özlediğini anlatan bi sayfa yazdı kalemler..
Kategoriler
