sessiz bir gece yarısı nerden aklıma takıldı affetmezmiş herşeyi aşk öyle bir şarkı vardı içtiğim şarap değil sensizlik beni şarptı bekler dışarda yine kış açmış kollarını uyku tutmadı dünya yalancı kalpleri kayıp sevmek ayıptı uyku tutmadı gerçekler acı senden sonra hiç kimsem olmadı ah bu şehrin yalnızları bende tam anlamadım öldümmü kaldımmı değişen birşey yok hala eve dönen sokak aynı sustu koskoca şehir söndürdü ışıkları son bir söz söylemeden hoşgördü karanlığı ah bu şehrin yalnızları tek başıma yürürken dilimde yarım bir şarkı süzüldü en derinden gururumun son damlası uyumuşsundur şimdi sen yine de çaldım kapını hiç böyle sevmedim ben unutmam artık adını